ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τρέπεται σε άτακτη φυγή….
Τα Πανεπιστήμια παραμένουν σε ομηρία…

Τις τελευταίες ημέρες το πολιτικό σκηνικό της χώρας εισήλθε σε νέα τροχιά, μετά την απόφαση του προέδρου της μείζονος αντιπολίτευσης να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, να ζητήσει πρόωρες εκλογές και να αποχωρήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ από τις περαιτέρω διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης. Κι ενώ η κυβέρνηση έλαβε αργά το βράδυ της Κυριακής ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, η αμήχανη κίνηση του κ. Παπανδρέου αναμένεται να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά που καίει εδώ και μήνες στα Πανεπιστήμια. Με δεδομένη την απώλεια μιας ακόμη εξεταστικής περιόδου κι ορατό τον κίνδυνο να χαθεί ολόκληρο το εξάμηνο, τη στιγμή που πανεπιστημιακοί καταγγέλλουν την αδιάλλακτη πολιτική της ΠΟΣΔΕΠ και φοιτητές απευθύνουν έκκληση για ακαδημαϊκή ειρήνη, ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ προτιμά την πόλωση και τον τορπιλισμό της συναίνεσης, στο όνομα της επίλυσης των εσωκομματικών προβλημάτων του κόμματος. Αυτή η εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει με δυσάρεστο τρόπο τη ΔΑΠ ΕΜΜΕ, που εδώ και μήνες διατείνεται ότι το ύψιστης σημασίας ζήτημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι δέσμιο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων.

Το 16, το 24 και πάει λέγοντας….

Είναι σαφές ακόμη και στους μεγαλύτερους πολέμιους των μεταρρυθμίσεων ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, νοσούν. Δεν χρειάζεται ιατρική γνωμάτευση για την παραπάνω διατύπωση, μια απλή παρατήρηση σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας αρκεί. Προγράμματα σπουδών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, συγγράμματα απαρχαιωμένα, κτιριακές εγκαταστάσεις σε άθλια κατάσταση, φαινόμενα αδιαφάνειας και διαφθοράς… Και ξαφνικά ανακαλύψαμε το ψευτοδίλημμα της αναθεώρησης ή μη του άρθρου 16 και στρέψαμε το βλέμμα σε άλλη κατεύθυνση.

Μη κρατικά Πανεπιστήμια υπάρχουν παντού στον κόσμο, αναγνωρίζονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, συνεπώς θέλοντας και μη θα πρέπει να αναγνωρίζονται κι από την Ελλάδα. Το ερώτημα «αναθεωρούμε το 16 ή όχι;» και αναχρονιστικό είναι και έχει ήδη απαντηθεί. Αν το κατανοήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και ελέγχου που θα καθορίζεται από το Υπουργείο Παιδείας. Έτσι θα μπει κι ένα τέλος στην αλόγιστη λειτουργία των ΚΕΣ που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και μοιράζουν χρόνια τώρα χαρτιά που προσφέρουν επαγγελματική αποκατάσταση. Αν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε θα βρεθούμε μπροστά σε μια επέλαση πτυχιούχων του εξωτερικού, των οποίων τα πτυχία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε απλά και μόνο επειδή τα αναγνωρίζουν οι ίδιες οι χώρες-μέλη και η Ε.Ε.

Το πραγματικό στοίχημα του Δημόσιου Πανεπιστημίου

Σε μια κοινωνία και οικονομία της γνώσης η επένδυση στο καλό δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να αποτελεί όχι προγραμματική θέση ενός κόμματος αλλά εθνικό στόχο. Ένα καλό-αναβαθμισμένο δημόσιο πανεπιστήμιο αποτελεί τη μοναδική διέξοδο του μη εύπορου Έλληνα αφού οι έχοντες φροντίζουν να αποδεσμεύσουν τα παιδιά τους από την ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελληνίων. Κι ένα δημόσιο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι καλό αν διατηρεί το ίδιο πρόγραμμα σπουδών για δεκαετίες, όταν ο χρόνος ημιζωής των γνώσεων είναι εξαιρετικά βραχύς. Δεν είναι προς όφελος των φοιτητών του να συντηρεί το καθηγητικό κατεστημένο και το μονοπώλιο των συγγραμμάτων του. Δεν είναι προς όφελος του καλού πανεπιστημίου να μη δημιουργεί κίνητρα για γνώση κι έρευνα, να μην επιβραβεύει την αριστεία και να προωθεί μια μια ισότητα του πάτου. Ως ΔΑΠ ΕΜΜΕ στηρίζουμε οποιαδήποτε προσπάθεια, από όποια πολιτική αφετηρία κι αν προέρχεται, θέτει σε προτεραιότητα εκσυγχρονισμού κι ευρωπαϊκή τροχιά τα πανεπιστήμιά στα οποία φοιτούμε. Όροι εκ των ων ουκ άνευ για τη βελτίωση είναι η αύξηση της χρηματοδότησής τους και η πραγματική-όχι στα χαρτιά αυτοδιοίκησή τους. Και τα δύο όμως είναι περιορισμένης δυναμικής όταν απουσιάζει το όραμα, η προοπτική και η πολιτική βούληση.

Κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος…

Έχουμε εκφράσει πολλές φορές την άποψη ότι ο αυτοακρωτηριασμός και η έλλειψη γνώσεων δεν μπορούν να αποτελούν μέσο πολιτικής διεκδίκησης. Οι ελευθερίες του κάθε ακαδημαϊκού πολίτη δεν μπορούν να βρίσκονται κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη κανενός συνδικαλιστικού οργάνου. Προτείνουμε άμεση επαναλειτουργία της σχολής, εξεταστική για τους επί πτυχίω μέσα στο Μάρτη, αναπλήρωση μαθημάτων για τους προπτυχιακούς φοιτητές για να μη χαθεί το εξάμηνο και να διαφυλαχθεί το κύρος του τμήματος και το περιεχόμενο των σπουδών μας.