Πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΕΜΜΕ για τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών ΕΜΜΕ της 20ης Φεβρουαρίου 2007

ΟΙ ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Κι ενώ οι καταλήψεις συνεχίζονται, τα αδιέξοδα πληθαίνουν και το μέλλον του Ελληνικού Πανεπιστημίου προοιωνίζεται δυσοίωνο. Εδώ και μήνες τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση εντοπίζονται στο περιβόητο άρθρο 16 και σ’ ένα νόμο-πλαίσιο που κανείς δεν γνωρίζει το τελικό του περιεχόμενο. Κανένας λόγος δε γίνεται για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας των σπουδών μας, για την αδυναμία ανταπόκρισής τους στο σύγχρονο διεθνοποιημένο περιβάλλον (γιατί όσο και να το θέλουν ορισμένοι η Ελλάδα δεν αποτελεί το γαλατικό χωριό της Ευρώπης) και καμία συζήτηση δε θέτει στο επίκεντρό της, τι Πανεπιστήμια πραγματικά θέλουμε.

Το όραμα της ΔΑΠ-ΕΜΜΕ είναι σαφές και ξεκάθαρο: Θέλουμε ισότητα ευκαιριών στην εκπαίδευση, αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ούτως ώστε να βγάζει στην κοινωνία ολοκληρωμένους ανθρώπους με κριτική σκέψη κι όχι «παπαγαλάκια» και τριτοβάθμια εκπαίδευση σύγχρονη, ανταγωνιστική που θα παράγει επιστήμονες και όχι πτυχιούχους ανέργους. Η επιβράβευση της αριστείας, η αξιολόγηση και η θέσπιση κανόνων διασφαλίζουν την πραγματική ισότητα σε αντίθεση με την «ισότητα του πάτου» που επικρατεί σήμερα και συνοψίζεται στο δόγμα «όλοι να μπαίνουν στα πανεπιστήμια-όλα τζάμπα-όλοι να παίρνουν πτυχίο-κι όλοι μετά να βγαίνουν άνεργοι».

ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16

Έχουμε κουραστεί να επαναλαμβάνουμε ότι το δίλημμα «αναθεωρούμε το 16 ή όχι;» είναι ψευτοδίλημμα και η ρητορική που αναπτύσσεται είναι τουλάχιστον αναχρονιστική αν όχι κομματική και ξύλινη. Έχουμε κάποια δεδομένα: 50.000 φοιτητές κάθε χρόνο είτε φεύγουν στο εξωτερικό για σπουδές είτε επιλέγουν κάποιο από τα πολλά κέντρα ελευθέρων σπουδών που υπάρχουν στη χώρα μας. Έχουμε επίσης το γεγονός ότι τα κέντρα ελευθέρων σπουδών δεν υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας αλλά στο Υπουργείο Εμπορίου, δεν ελέγχονται δηλαδή για το αν πληρούν εκπαιδευτικά κριτήρια και μπορούν να μοιράζουν ανενόχλητα πτυχία. Σε αρκετές περιπτώσεις τέτοια «πτυχία» αναγνωρίζονται κανονικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση (βλ. υπόθεση Νέρι).

Είμαστε λοιπόν υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16 εφόσον πιστεύουμε στην ελευθερία του ατόμου να επιλέγει το χώρο από τον οποίο θα λάβει ανώτατη εκπαίδευση. Οι προϋποθέσεις που θέτουμε για την αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι οι ακόλουθες:

· Τα μη κρατικά Πανεπιστήμια να είναι αποκλειστικά μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
· Τα μη κρατικά-μη κερδοσκοπικά Πανεπιστήμια να βρίσκονται κάτω από τον αυστηρό έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας και να ελέγχονται όλες οι παράμετροι λειτουργίας τους.
· Τα μη κρατικά Πανεπιστήμια δεν θα παίρνουν κανενός είδους κρατική επιχορήγηση, άμεση ή έμμεση
· Η εισαγωγή σε αυτά να μη γίνεται αποκλειστικά με οικονομικά κριτήρια αλλά να συνδυαστεί με ένα σύστημα υποτροφιών
· Τα μέλη ΔΕΠ των μη κρατικών Πανεπιστημίων να διέπονται από τους ίδιους κανόνες που διέπονται και τα αντίστοιχα μέλη ΔΕΠ του κρατικού Πανεπιστημίου.
· Να αξιολογούνται, όπως θα συμβαίνει και με τα δημόσια Πανεπιστήμια
Να εξασφαλίζεται η φοιτητική εκπροσώπηση στα όργανα συνδιοίκησης των μη κρατικών Πανεπιστημίων.

Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ

25 χρόνια είναι πάρα πολλά για να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει και ότι τα Πανεπιστήμια μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες προκλήσεις με το ίδιο καθεστώς λειτουργίας που έχουν από το 1982.

Θέλουμε:

- Το κάθε τμήμα να συντάσσει τετραετές ακαδημαϊκό-αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα κινείται εντός των προβλεπόμενων ορίων του κρατικού προϋπολογισμού. Έτσι θα δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση στα ΑΕΙ, και σε συνδυασμό με την αξιολόγηση, θα τεθούν οι στόχοι και τα μέσα για την επίτευξη αυτών.
- Δωρεάν όλα τα συγγράμματα που είναι απαραίτητα για το κάθε μάθημα. Θέσπιση της κάρτας συγγραμμάτων για να μπορεί ο καθένας να επιλέγει τα συγγράμματα που πραγματικά του χρειάζονται για τη μελέτη του. Ανάπτυξη και ενίσχυση των βιβλιοθηκών μέσα σε κάθε τμήμα.
- Προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Σε καμία περίπτωση δεν υιοθετούμε προτάσεις όπως του κ. Πάγκαλου για κατάργηση του Ασύλου και ελεύθερη πρόσβαση των αστυνομικών στα Πανεπιστήμια. Η αρμοδιότητα για την άρση του ασύλου να μετατεθεί στο Πρυτανικό Συμβούλιο ή στον ίδιο τον Πρύτανη, που έχουν εκλεγεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα.
- Θέσπιση ορίων φοίτησης, διπλάσιων από την κανονική διάρκεια των σπουδών με ειδικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους φοιτητές.
- Όλες οι παραπάνω ρυθμίσεις να εγκρίνονται από το κάθε τμήμα ξεχωριστά, για να ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες και συνθήκες φοίτησης.
- Άμεση καθολική ψηφοφορία όλων των φοιτητών για την ανάδειξη των πανεπιστημιακών αρχών.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα βρει πραγματική υπόσταση το αίτημα για αύξηση της χρηματοδότησης της Παιδείας στο 5% του ΑΕΠ, εφόσον θα υπάρχει το κατάλληλο πλαίσιο αξιοποίησης των χρημάτων προς όφελος της ανάπτυξης των Πανεπιστημίων.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΧΟΛΗ - ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ ΕΤΟΥΣ

Είναι πάγια θέση μας ότι η έλλειψη γνώσεων δε συνιστά μέσο πολιτικής διεκδίκησης. Εκφράζουμε την ανησυχία μας για την πλήρη διάλυση στην οποία βρίσκεται εδώ και μήνες το τμήμα. Τασσόμαστε απερίφραστα και ξεκάθαρα υπέρ της επαναλειτουργίας του τμήματος, της διενέργειας εξεταστικής για τους επί πτυχίω φοιτητές, της αναπλήρωσης μαθημάτων για όσα μαθήματα χειμερινού εξαμήνου μπορούν να συμπληρώσουν τις απαιτούμενες ώρες διδασκαλίας και της έναρξης του εαρινού εξαμήνου χωρίς καθυστερήσεις.

Με ορατό τον κίνδυνο να τιναχθεί στον αέρα ολόκληρο το ακαδημαϊκό έτος ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ διενέργεια ψηφοφορίας, με κάλπη που θα βρίσκεται στο χώρο της Καλαμιώτου, από το πρωί μέχρι το βράδυ και πιστοποίηση της ταυτότητας των ψηφισάντων (συμμετοχή με επίδειξη τρίπτυχου), ούτως ώστε να συμμετάσχουν όσοι περισσότεροι φοιτητές μπορούν στη λήψη της απόφασης για την απώλεια ή μη του ακαδημαϊκού έτους.

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΕΜΜΕ

ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τρέπεται σε άτακτη φυγή….
Τα Πανεπιστήμια παραμένουν σε ομηρία…

Τις τελευταίες ημέρες το πολιτικό σκηνικό της χώρας εισήλθε σε νέα τροχιά, μετά την απόφαση του προέδρου της μείζονος αντιπολίτευσης να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, να ζητήσει πρόωρες εκλογές και να αποχωρήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ από τις περαιτέρω διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης. Κι ενώ η κυβέρνηση έλαβε αργά το βράδυ της Κυριακής ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, η αμήχανη κίνηση του κ. Παπανδρέου αναμένεται να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά που καίει εδώ και μήνες στα Πανεπιστήμια. Με δεδομένη την απώλεια μιας ακόμη εξεταστικής περιόδου κι ορατό τον κίνδυνο να χαθεί ολόκληρο το εξάμηνο, τη στιγμή που πανεπιστημιακοί καταγγέλλουν την αδιάλλακτη πολιτική της ΠΟΣΔΕΠ και φοιτητές απευθύνουν έκκληση για ακαδημαϊκή ειρήνη, ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ προτιμά την πόλωση και τον τορπιλισμό της συναίνεσης, στο όνομα της επίλυσης των εσωκομματικών προβλημάτων του κόμματος. Αυτή η εξέλιξη έρχεται να επιβεβαιώσει με δυσάρεστο τρόπο τη ΔΑΠ ΕΜΜΕ, που εδώ και μήνες διατείνεται ότι το ύψιστης σημασίας ζήτημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι δέσμιο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων.

Το 16, το 24 και πάει λέγοντας….

Είναι σαφές ακόμη και στους μεγαλύτερους πολέμιους των μεταρρυθμίσεων ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα, νοσούν. Δεν χρειάζεται ιατρική γνωμάτευση για την παραπάνω διατύπωση, μια απλή παρατήρηση σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας αρκεί. Προγράμματα σπουδών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής, συγγράμματα απαρχαιωμένα, κτιριακές εγκαταστάσεις σε άθλια κατάσταση, φαινόμενα αδιαφάνειας και διαφθοράς… Και ξαφνικά ανακαλύψαμε το ψευτοδίλημμα της αναθεώρησης ή μη του άρθρου 16 και στρέψαμε το βλέμμα σε άλλη κατεύθυνση.

Μη κρατικά Πανεπιστήμια υπάρχουν παντού στον κόσμο, αναγνωρίζονται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, συνεπώς θέλοντας και μη θα πρέπει να αναγνωρίζονται κι από την Ελλάδα. Το ερώτημα «αναθεωρούμε το 16 ή όχι;» και αναχρονιστικό είναι και έχει ήδη απαντηθεί. Αν το κατανοήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και ελέγχου που θα καθορίζεται από το Υπουργείο Παιδείας. Έτσι θα μπει κι ένα τέλος στην αλόγιστη λειτουργία των ΚΕΣ που λειτουργούν ανεξέλεγκτα και μοιράζουν χρόνια τώρα χαρτιά που προσφέρουν επαγγελματική αποκατάσταση. Αν συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε θα βρεθούμε μπροστά σε μια επέλαση πτυχιούχων του εξωτερικού, των οποίων τα πτυχία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε απλά και μόνο επειδή τα αναγνωρίζουν οι ίδιες οι χώρες-μέλη και η Ε.Ε.

Το πραγματικό στοίχημα του Δημόσιου Πανεπιστημίου

Σε μια κοινωνία και οικονομία της γνώσης η επένδυση στο καλό δημόσιο πανεπιστήμιο πρέπει να αποτελεί όχι προγραμματική θέση ενός κόμματος αλλά εθνικό στόχο. Ένα καλό-αναβαθμισμένο δημόσιο πανεπιστήμιο αποτελεί τη μοναδική διέξοδο του μη εύπορου Έλληνα αφού οι έχοντες φροντίζουν να αποδεσμεύσουν τα παιδιά τους από την ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελληνίων. Κι ένα δημόσιο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να είναι καλό αν διατηρεί το ίδιο πρόγραμμα σπουδών για δεκαετίες, όταν ο χρόνος ημιζωής των γνώσεων είναι εξαιρετικά βραχύς. Δεν είναι προς όφελος των φοιτητών του να συντηρεί το καθηγητικό κατεστημένο και το μονοπώλιο των συγγραμμάτων του. Δεν είναι προς όφελος του καλού πανεπιστημίου να μη δημιουργεί κίνητρα για γνώση κι έρευνα, να μην επιβραβεύει την αριστεία και να προωθεί μια μια ισότητα του πάτου. Ως ΔΑΠ ΕΜΜΕ στηρίζουμε οποιαδήποτε προσπάθεια, από όποια πολιτική αφετηρία κι αν προέρχεται, θέτει σε προτεραιότητα εκσυγχρονισμού κι ευρωπαϊκή τροχιά τα πανεπιστήμιά στα οποία φοιτούμε. Όροι εκ των ων ουκ άνευ για τη βελτίωση είναι η αύξηση της χρηματοδότησής τους και η πραγματική-όχι στα χαρτιά αυτοδιοίκησή τους. Και τα δύο όμως είναι περιορισμένης δυναμικής όταν απουσιάζει το όραμα, η προοπτική και η πολιτική βούληση.

Κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος…

Έχουμε εκφράσει πολλές φορές την άποψη ότι ο αυτοακρωτηριασμός και η έλλειψη γνώσεων δεν μπορούν να αποτελούν μέσο πολιτικής διεκδίκησης. Οι ελευθερίες του κάθε ακαδημαϊκού πολίτη δεν μπορούν να βρίσκονται κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη κανενός συνδικαλιστικού οργάνου. Προτείνουμε άμεση επαναλειτουργία της σχολής, εξεταστική για τους επί πτυχίω μέσα στο Μάρτη, αναπλήρωση μαθημάτων για τους προπτυχιακούς φοιτητές για να μη χαθεί το εξάμηνο και να διαφυλαχθεί το κύρος του τμήματος και το περιεχόμενο των σπουδών μας.